Kumbaramdaki Günler..

Köfte (Cevabi) için; - Cevabdzinica Zeljo (Başçarşı) - Cevabdzinica Nune (Ferhadija 12) Börek için; Çoğu gerçekten iyi yapıyor ama aralarında bir yer var ki efsane! - Buregdzinica Bosna (Başçarşı) Farklı Boşnak yemekleri için; - Dveri (Prote Bakovica 12) Kahve için; Her yerde kahve güzel yapılıyor ama bu iki yerde içmeden dönmeyin, - Morica Han - Cajdzinica Dirlo

Bizi Srebrenitsa'ya götürecek rehberimiz Edin'le sabah erken saatte Otelimizin önünde buluşuyoruz. "Bayram-ı şerifiniz mübarek ola!" diyerek bayramlaşıyor öncelikle...  Ve vakit kaybetmeden koyuluyoruz yola. Kısa Bosna Tarihi Saraybosna'dan çıkar çıkmaz "Sırbistan Cumhuriyetine Hoşgeldiniz" yazılı bir tabela ile karşılaşıyoruz. Edin "Bu tabelayı unutmayın size anlatacağım" diyor. Anlam veremiyoruz Bosna-Herkes sınırları içerisinde böyle bir tabelayla karşılaşmış olmamıza. Yol boyu Balkanların harika manzaralarına doyulmuyor. Yol boyunca Bosna'nın tarihinden bahsediyor Edin: "Temizliği, tuvaleti, okulları Osmanlılar sayesinde öğrendik; Hanları, hamamları, pazar yerlerini onlar sayesinde gördük". Osmanlılar bölgeye ilk geldiklerinde Ortodoks kilisesi bölgede güçsüz bir hakimiyet sürüyormuş ve Osmanlıları gördüklerinde İslamı seçmeye karar vermiş Boşnak halk. "Sultan Fatih Mehmet!" diyor, "İlk insan hakla...

Mostar'a Saraybosna'dan tren ya da otobüsle ulaşabiliyorsunuz. Başçarşı'dan binilen 1,3,4 6 nolu tramvaylar sizi direk tren garı ve otobüs terminaline ulaştırıyor. Tren istasyonunun heybetine aldanmayın, seferler çok kısıtlı ve otobüsle ulaşım daha hızlı. Trenle seyahat konusunda ısrarlı da olsam gardan içeri girdiğimizde istediğimiz gibi bir sefer bulamayıp terminale yönleniyoruz. Bir iki otobüs firması var Bosna-Mostar arası çalışan çok takılmadan alıyoruz biletlerimizi ertesi gün için. Tek yön 17km , zaten sadece tek yön satış var, iner inmez Mostar'dan dönüş biletimizi almayı not ediyoruz aklımızın bir köşesine... Sabah erkenden yola koyuluyoruz otobüsümüz 8:15'te. 13 peronluk terminalin 12. peronunda külüstür Mercedes otobüsümüz bizi bekliyor. Çocukluğumda bindiğim şehirler arası otobüsler geliyor aklıma... Evet bunlar onlar... Ülkenin yaşadıklarını göz önünde bulundurunca buna da şükür diyor insan... Terminal'de dikkatimizi çeken, ufak birahanelerde...

Orta Kuşağı Olmayan Ülke  Sabah 10:55 THY uçağı ile Saraybosna'ya uçuyoruz. Yorgun şehir Saraybosna...  Komşuları tarafından bir hiç uğruna boğazlanan müslümanların şehri. Irk ve din temelli fanatik anlayışların bir ülkenin orta kuşağını nasıl yiyip bitirdiğinin belgesi bu ülke. Hava alanı çok küçük, turist bürosundan şehir haritası kapıp atıyoruz kendimizi dışarı. 2 alternatif var şehre ulaşmak için. 1.si taksicilerle pazarlık yapmak, 2.si ise 20 dakika yürüme mesafesinde tramvaya ulaşmak. Birinci yolu seçip başarısız bir pazarlıktan sonra 30 km'ye bizi başçarşı'da kalacağımız yere bırakacak taksiye atlıyoruz. Şehrin merkezine yaklaştıkça savaşın izleri daha çok meydana çıkıyor. Yeni yapılan modern binalar haricindeki tüm binalarda kurşun izleri var. Bir çok evin olduğu gibi bırakıldığını görüyorsunuz. Geriye dönen olmamış belli ki savaştan sonra. Şehrin bir bölümü sanki savaştan yeni çıkmış gibi. Hoş çok da olmadı... 20 yıl geçti daha yaşanan onca acı ve utanç yılla...